Η «Λαϊκή Συσπείρωση» Κρήτης στηρίζει τους βιοπαλαιστές μελισσοκόμους του νησιού, που βλέπουν κάθε χρόνο να οξύνονται τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και να επιδεινώνονται οι προοπτικές επιβίωσής τους.
Είναι θέμα πολιτικής απόφασης, με ευθύνη του κράτους, εδώ και τώρα, να ληφθούν μέτρα και να δοθούν διευκολύνσεις για να στηριχτούν οι μελισσοκόμοι. Αφορά το παρόν και το εισόδημά τους, αλλά και το μέλλον τους, τη συνέχειά τους στη μελισσοκομική δραστηριότητα.
Ειδικότερα, το υψηλό κόστος παραγωγής έχει εκτιναχτεί λόγω της αύξησης της τιμής των καυσίμων που χρησιμοποιούν οι μελισσοκόμοι για να μετακινούν και να επισκέπτονται τα μελίσσια τους και λόγω συνολικά της ακρίβειας και της αύξησης των τιμών σε όλα τα μελισσοκομικά εφόδια. Είναι επιτακτική η ανάγκη το κράτος να δώσει αφορολόγητο πετρέλαιο στους μελισσοκόμους και στους αγροτοκτηνοτρόφους, όπως το δίνει απλόχερα, μαζί και με άλλα προνόμια, στους εφοπλιστές.
Ταυτόχρονα, είναι εξευτελιστικές οι τιμές που διαμορφώνουν οι έμποροι – διακινητές, που ροκανίζουν το εισόδημά των παραγωγών. Επιπλέον, οι αποζημιώσεις με τον απαράδεκτο κανονισμό του ΕΛΓΑ δεν καλύπτουν τις ζημιές ούτε την αναπλήρωση του χαμένου εισοδήματος των μελισσοκόμων, ενώ η φορολεηλασία του λαού τσακίζει το λαϊκό εισόδημα.
Την ίδια στιγμή, οι ελλιπείς έλεγχοι για ελληνοποιήσεις και νοθεία στο μέλι έχουν αποτέλεσμα οι έμποροι - εισαγωγείς να διακινούν ανεξέλεγκτα εισαγόμενο μέλι σαν ελληνικό, ενώ η κυβέρνηση προωθεί τη χορήγηση του ελληνικού σήματος στους εμπόρους και όχι στους ίδιους τους μελισσοκόμους.
Σε όλα αυτά, έρχονται να προστεθούν και άλλοι παράγοντες που απειλούν την επιβίωση των μελισσοκόμων και έχουν να κάνουν με την καταστροφή της ανθοφορίας της μελισσοκομικής χλωρίδας, που καθιστά αδύνατη τη συλλογή νέκταρ και οδηγεί στην υποβάθμιση και καταστροφή των μελισσιών.
Συγκεκριμένα, τόσο η ανομβρία όσο και η επέλαση των μονοπωλίων της Ενέργειας στην Κρήτη προκαλούν συνθήκες ασφυξίας στις μέλισσες. Η ανεξέλεγκτη και συστηματική εκσκαφική δραστηριότητα για την εγκατάσταση αιολικών σταθμών και διαφόρων συνοδών έργων, οι αναρίθμητες ημερησίως διελεύσεις οχημάτων, επιφέρουν την εκρίζωση πολλών στρεμμάτων μελισσοκομικών φυτών, μειώνουν τη μελισσοχωρητικότητα και καταδικάζουν τη μελισσοκομία για πολλά χρόνια, έως ότου η φύση μπορέσει να αποκαταστήσει τις απώλειες, όπου και αν είναι εφικτό.
Όλα τα παραπάνω δεν είναι άσχετα μεταξύ τους!
Είναι συνέπειες της ίδιας πολιτικής που εφαρμόζουν διαχρονικά οι κυβερνήσεις –με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ- με στόχο την εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών συμφερόντων των ομίλων και το ξεκλήρισμα των βιοπαλαιστών μελισσοκόμων, όπως και των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων.
Αυτή την πολιτική υπηρετεί και το τοπικό κράτος, στηρίζοντας όλες τις αντιλαϊκές κεντρικές κατευθύνσεις. Η περιφερειακή αρχή Κρήτης υπηρετεί, για παράδειγμα, με συνέπεια, τα συμφέροντα των ομίλων της Ενέργειας, κόντρα στη λαϊκή θέληση και στις διεκδικήσεις του λαϊκού κινήματος στην Κρήτη, με όλες τις καταστροφικές συνέπειες στους μελισσοκόμους, στους βιοπαλαιστές αγροτοκτηνοτρόφους, με την αλλαγή των χρήσεων γης και το πανάκριβο ρεύμα που πληρώνει ο λαός για να εξυπηρετούνται οι «πράσινες» μπίζνες.
Ταυτόχρονα, τα έργα υποδομής για την αντιμετώπιση της ανομβρίας, που πλήττει μελισσοκόμους και αγρότες, θεωρούνται «κόστος» στα πλαίσια της πολιτικής ΕΕ- κυβερνήσεων – περιφέρειας και δεν υλοποιούνται.
Παράλληλα, δεν υφίσταται κρατική μέριμνα για την πρόληψη και αντιμετώπιση των επιπτώσεων διαφόρων ασθενειών της μέλισσας, ενώ οι αρμόδιες Διευθύνσεις στην περιφέρεια είναι τραγικά υποστελεχωμένες, γεγονός που αποδέχεται η περιφερειακή αρχή και, ταυτόχρονα, το αξιοποιεί για την ιδιωτικοποίησή τους.
Αποκαλυπτικό για την τάχα «διεκδίκηση» του περιφερειάρχη είναι το αμίμητο που είπε στους μελισσοκόμους στο πρόσφατο περιφερειακό συμβούλιο ότι : «Υπάρχει δημοσιονομικός χώρος πέντε δισεκατομμυρίων άρα μπορεί να δοθεί κάτι και σε εσάς». Τα 5,5 δισ. ευρώ, είναι το «ματωμένο» πλεόνασμα, που προέρχεται και από τους άμεσους και τους έμμεσους φόρους που πληρώνουν τα λαϊκά νοικοκυριά. Και η «συμπονετική» περιφερειακή αρχή λέει ότι μπορεί και να «ελεηθούν» οι μελισσοκόμοι με κάποια ψίχουλα που θα περισσέψουν από το φαγοπότι για τους μεγάλους ομίλους, για τους οποίους δεν υπάρχει ταβάνι.
Όποιος θέλει να βοηθήσει τους μελισσοκόμους, τους αγρότες, τα λαϊκά στρώματα, τους εργαζόμενους, πρέπει να συγκρουστεί με την αντιλαϊκή πολιτική ΕΕ - κυβέρνησης. Η περιφερειακή αρχή δεν έχει τέτοιο σκοπό, γιατί έχει ακριβώς την ίδια στρατηγική.
Οι μελισσοκόμοι συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, παρά τις κυβερνητικές υποσχέσεις που έχουν δοθεί κατά καιρούς και παρά τα «φιλικά» χτυπήματα στην πλάτη από την περιφερειακή αρχή. Το ζητούμενο είναι λύσεις και μέτρα ουσιαστικής στήριξης και όχι «στάχτη στα μάτια».
Να καλυφθούν οι απώλειες εισοδήματος των μελισσοκόμων από φυσικές καταστροφές (π.χ. με αποζημιώσεις στο 100% των ζημιών) κ.α, αλλαγή του κανονισμού του ΕΛΓΑ για να καλύπτει όλα τα αίτια, για σύγχρονο αποκλειστικά δημόσιο ΕΛΓΑ, που θα ασφαλίζει και θα αποζημιώνει 100% για κάθε ζημιά στην παραγωγή, στο φυτικό και ζωικό κεφάλαιο, με μείωση των ασφαλίστρων των παραγωγών, μείωση του κόστους παραγωγής (με αφορολόγητο πετρέλαιο, φθηνά μελισσοκομικά εφόδια - ζάχαρη και ρεύμα, κ.α), ένταση των ελέγχων για νοθείες - ελληνοποιήσεις και χορήγηση του ελληνικού σήματος αποκλειστικά στους ίδιους τους μελισσοκόμους, να εξασφαλιστούν τιμές που να επιτρέπουν την επιβίωσή τους, να μειωθεί η ψαλίδα ανάμεσα στην τιμή που αγοράζουν το μέλι οι έμποροι - διακινητές και τη λιανική τιμή πώλησής του στα σούπερ μάρκετ.